25 februari 2015

Konijn

Amigurumi's.....ik heb er een haat-/liefdeverhouding mee. Het haken van zo'n knuffel vind ik leuk om te doen (dat is de liefde.....vooral voor het haken), maar het vastnaaien van de onderdelen.....hmmm.....niet zo. Haat is natuurlijk een groot woord, maar het is niet mijn ding. Ik ben er gewoon niet zo goed in. Oefening baart vast kunst, maar ja.....dan moet je wel (veel) oefenen en daar schort het een beetje aan.

Ik haak ruim drie jaar en tot nu toe heb ik pas twee keer een poging gewaagd om een amigurumi te haken, maar beide keren belandde de knuffel - of beter gezegd de onderdelen - onafgemaakt in een mand. Een keer klopte het patroon niet en omdat ik geen amigurumi-ervaring heb, kon ik zelf niet bedenken hoe ik het patroon kon aanpassen en dus heb ik het beest nooit afgemaakt. Bij de andere knuffel zat ik aan te hikken tegen het in elkaar zetten. Een klein beestje dus te veel gepriegel.

Toch kriebelt het zo nu en dan om toch eens zo'n knuffel te maken. Een paar maanden geleden kwam ik dit tweebenige konijn op Pinterest tegen. Het leek me niet al te moeilijk en ik zette het op mijn wil-ik-ooit-nog-eens-maken-lijstje. Vorige week had ik zin om eens iets anders te maken en dus pakte ik het patroon erbij en zocht twee kleurtjes garen uit.


Het haken van de onderdelen was eigenlijk zo gedaan, maar nadat ik de oren af had, heeft alles een paar dagen onaangeraakt in een hoekje gelegen. Het vastnaaien van de oren stelde ik uit. Het is een klein klusje, maar ik vind het best lastig om het netjes te doen.


De afwerking en het naaiwerk verdienen geen schoonheidsprijs, maar.....ik heb de knuffel wel afgemaakt! Het goed vullen van zo'n beestje is ook nog een kunst op zich. Toen de kop nog open was, leek het prima en heb ik er zelfs nog iets uitgehaald, zodat de kop niet te bol zou staan. Nadat alles vast en dicht zat, vond ik dat er toch wel iets meer vulling in had gekund. De benen zijn prima, maar bovenaan de kop zit er naar mijn idee iets te weinig vulling in. Op de foto zie je het niet, maar de kop is zachter en kun je makkelijker indrukken dan de benen. Voor nu laat ik het zo - het is tenslotte een probeersel - maar de volgende keer weet ik dat ik er iets meer vulling in kan doen.


Met een pom-pom maker maakte ik een schattig staartje.


Materialen:
- garen Phildar Coton 3 piscine (0042) en jade (0058), byClaire zwart (#325)
- haaknaald 2.5mm
- wit wolvilt
- synthetische vulling
- Clover pom-pom maker

12 opmerkingen :

  1. Goed gelukt! En inderdaad stevig opvullen is een kunst, er kan vaak nog wat meer bij!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind hem echt hartstikke leuk geworden!!! Ik heb al wel eens vaker voorbij zien komen, maar weet niet waar. Alleen nog dat het leuke kleuren waren, wilde even inspiratie op doen. Dan zelf maar even wat kleurtjes bij elkaar leggen en dan op zoek naar een mooie combi.

    Fijne avond!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hou op, hou op... In elkaar zetten pffff.... En dan lijken die beestjes ineens een lintworm te hebben; denk je dattie vol zit en dan kan er nog meer bij... En nog meer...
    Maar hij is prachtig geworden!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind 'm superleuk geworden! Ik ben nog niet verder gekomen dan een heel klein amigurumi uiltje wat je niet in elkaar hoeft te zetten. Dus petje af. Het is waarschijnlijk gewoon een kwestie van veel doen..

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jouw koijntje ziet er schattig uit. Het vullen van amigurumi vraagt wat oefening. Na een paar keer krijg je er handigheid in.

    Groetjes, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een geweldig en zoooo herkenbaar verhaal !
    Hij is leuk hoor :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb er vorig jaar ook heel veel in diverse gehaakt, leuke als kraamcadeautje

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reactie! Thank you for your note!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...